Mια υπέροχη επιστολή ενός μπαμπά για τη …μαμά που μένει στο σπίτι!

Βαρέθηκε να αντιμετωπίζουν τη γυναίκα του σα τεμπέλα ή αργόσχολη, όταν εκείνη απαντά ότι μένει σπίτι με τα παιδιά.
Κάθε φορά μάλιστα που τη ρωτάνε τι επαγγέλεται και εκείνη λέει ότι δεν εργάζεται, έρχεται μια σιωπή, ένα βλέμμα ή ένας μορφασμός που τον κάνει έξαλλο!

Εγραψε λοιπόν:

Επειδή δουλεύω και δε μένω σπίτι:

Μπορώ να πηγαίνω στο μπάνιο μόνος μου.
Οι συνάδελφοί μου δεν κάθονται απέξω χτυπώντας μου την πόρτα, δε μου μιλάνε και δεν προσπαθούν να μπουν μέσα!
Δε χρειάζεται να ανησυχώ και να φτιάχνω το φαγητο των υπολοίπων.
Εχω διάλειμμα και χαλαρή παρέα αν χρειαστώ: Δε χρειάζεται να ακούχω χίλιες φορές τη μέρα το ‘αχ κουνελάκι’, μπορώ να διαλέξω τη μουσικη που θα βάλω στα ακουστικά μου, στο γραφείο, στο αυτοκίνητο, στο ραδιόφωνο, στο ipod…
Mπορώ να φάω ό,τι θέλω, παραγγέλνοντας απέξω, χωρίς να ανησυχώ αν ένα μωρό φτερνίστηκε πάνω από το πιάτο μου.
Δεν ανησυχώ για κανενός τα υγρά… Δεν έχω να σκουπίσω τον ποπό κανενός.
Πληρώνομαι για όλα όσα κάνω.
Παίρνω προσκλήσεις για events… Και δεν εννοώ την παιδική χαρά προφανώς.
Δεν ακούω κλάματα. Αρα δεν αγχώνομαι και δε στεναχωριέμαι το ίδιο με κάποιον που αντιμετωπίζει κλάματα και μύξες όλη μέρα.
Μπορώ να πεταχτώ στην τράπεζα χωρις ένα μωρό στον μάρσιπο.
Και δε χρειάζεται να απολογηθώ σε κανέναν αν το παιδί μου κλαίει μεσα στο σούπερ μάρκετ , γιατί πηγαίνω μόνος μου.
Δεν ανησυχώ τόσο όσο εκείνη για θέματα πειθαρχίας γιατί δεν είμαι εκεί εκείνες τις ώρες. Time outs, επιπτώσεις, κλαματα, τιμωρίες δεν τα ζω καθημερινά. Το μόνο στο οποίο έχω να πειθαρχήσω είναι να μην αγοράσω δεύτερο πακετάκι πατατάκια.
Δεν έχω να πάρω καθημερινά αποφάσεις που παίρνουν οι γονεις: Πότε θακοιμηθούν, πότε θα φάνε, πότε θα κάνουν μπάνιο τα παιδιά.

Και σας ρωτάω… Ποιος περνάει πιο δύσκολα από τους δύο μας;