Γράμμα προς τη μητέρα μου…

Μαμά μου γεια,

Πέρασε η γιορτή της μητέρας κι είπα να σου στείλω δυο λόγια και μερικές οδηγίες, φέτος που οι συνθήκες άλλαξαν για μένα, αναμενόμενα κι όμως τόσο βίαια.

Φαντάζομαι βλέπεις, παρακολουθείς, έτσι λένε. Η αλήθεια είναι δεν τα πολυπίστευα ποτέ όλα αυτά. Τα θεωρούσα γλυκές μεν απλοϊκές δε προσεγγίσεις του τέλους για να μπορούν αυτοί που μένουν πίσω να συνεχίσουν, στρογγυλεύοντας τις γωνίες και μαλακώνοντας αυτό το εσωτερικό ξέσκισμα που αισθάνεσαι με την απώλεια. Το κενό.

Σήμερα επιλέγω να το πιστέψω, να κρατηθώ από κάπου, να στηριχτώ, γιατί μεταξύ μας – το λεγες βέβαια όταν έχασες το μπαμπά σου αλλά θεωρούσα υπερβάλλεις – δεν αντέχεται. Άμα το βάλω στο μυαλό μου, το συνειδητοποιήσω και το αντιληφθώ σαν μόνιμο, σαν μην αναστρέψιμο, κόβεται η ανάσα μου. Για λίγο, για όσο, αλλά σταματάει.

Διαβάστε περισσότερα στο Plus.Queen.gr