Εγκυμοσύνη: Δύσκολη αλλά αξίζει κάθε λεπτό της

Πώς να το εξηγήσεις σε κάποιον που δεν έχει ιδέα για το τι θα ακολουθήσει; Πώς μπορείς να εκφράσεις πόσο σκληρή, πόσο κουραστική δουλειά είναι να μεγαλώνεις παιδιά και συνάμα να τους καθησυχάσεις ότι όλα πραγματικά αξίζουν τον κόπο;

Σήμερα είχα ξυπνήσει στις 5:23 π.μ. από μια κλωτσιά στο κεφάλι μου επειδή το τρίχρονο παιδί μου, μας ακόμη μας επισκέπτεται στο κρεβάτι μας… ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ. Όχι δεν είναι το χουχούλιασμα που φαντάζεστε μερικοί. Είναι μια νυχτερινή εμφάνιση των αμυντικών πολεμικών τεχνών γιατί πολύ απλά κοιμάται σαν να δέχεται επίθεση από σφήκες.

Και ξέρετε κάτι; Ακόμη αξίζει τον κόπο.

Απολάμβανα ένα δίλεπτο ντους, όταν το 14 μηνών μωρό μου έσπρωξε την πόρτα του μπάνιου, μπήκε μέσα και με κοίταξε στα μάτια καθώς ένιωθε άσχημα που δεν την κοιτούσα ή δεν της έδινα σημασία. Συνέχισε να με κοιτάει με το βλέμμα, «μα τι κάνεις εκεί;», και άρπαξα γρήγορα μια πετσέτα, μάζεψα τα μαλλιά μου κότσο και είπα στον εαυτό μου, «Δεν βαριέσαι και αύριο μέρα είναι… θα λουστώ αύριο!»

Είναι εντάξει όμως. Ακόμα αξίζει τον κόπο.

Πέρασα όλο το πρωί να διαφωνώ με έναν έφηβο. Σε παρακαλώ φάε το πρωινό σου, σε παρακαλώ πάψε να σπρώχνεις την αδερφή σου, σε παρακαλώ φόρα τα ρούχα σου, σε παρακαλώ άσε τα πράγματά μου, σε παρακαλώ μάζεψε τα βιβλία σου, σε παρακαλώ σταμάτα να κλοτσάς τους τοίχους. Θα πρέπει να σημειώσω ότι δεν ακούει τίποτε από ό,τι του λέω, έτσι αναγκάζομαι να φωνάξω τόσο δυνατά και πολλές φορές. Ο λαιμός μου καταλήγει να πονάει, το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό κάνοντάς σε να αισθάνεσαι απαίσιος γονιός επειδή συμπεριφέρθηκες άσχημα στο παιδί σου.

Ακόμα αξίζει τον κόπο.

Σήμερα το απόγευμα είδα τους τελευταίους κόκκους της νεότητάς μου να πέφτουν μέσα από την κλεψύδρα καθώς έσκυψα δίπλα κούνια της μπέμπας, ενώ το χέρι μου μούδιαζε και η πλάτη μου πονούσε. Προσπαθούσα να τη σηκώσω ενώ παράλληλα γραπωνόταν από τα μαλλιά μου και τραβούσε την μπλούζα μου τη στιγμή που ο μεγαλύτερος αδερφός της γκρίνιαζε έξω από το δωμάτιό της, απλά επειδή ειναι τριών ετών.

Ακόμα αξίζει τον κόπο.

Η πλάτη μου πάντα πονά, τα μάτια μου τσούζουν από εξάντληση. Για να μην αναφέρω τις ραγάδες, τη χαλαρή κοιλιά και το ανύπαρκτο στήθος. Ω ναι… μα πού πήγε το στήθος που είχα πριν την εγκυμοσύνη; Το σώμα μου μοιάζει με εκείνο το καινούργιο μαγιό που χαίρεσαι να το φοράς στην αρχή αλλά μετά από τα πολλά πλυσίματα έχουν χαλαρώσει τα λάστιχα, έχει ξεθωριάσει, αλλά εσύ λες, «δεν βαριέσαι, ακόμη μια χρονιά με βγάζει!».

ΑΚΟΜΑ αξίζει τον κόπο.

Μετά από ένα δείπνο Θα προτιμούσα μην μιλάω. Βγάζω το μωρό από το καρεκλάκι φαγητού και εκείνο φεύγει τόσο γρήγορα με κατεύθυνση το χολ. Ο έφηβος γιος μου τρέχει από πίσω της και ενώ όλη αυτή η φασαρία με ενοχλεί, πηδάει από επάνω της, βρίσκεται μπροστά της, της κάνει «μπου» και εκείνη αντί να τρομάξει ξεκαρδίζεται στα γέλια. Παίζουν μαζί και το μόνο που ακούω είναι γέλια.. . και κάπου εκεί συνειδητοποιώ ότι ο θόρυβος αυτός δεν είναι ενοχλητικός, κάθε άλλο!

Και τελικά αυτό είναι! Όλα αυτά θα τα έκανα ξανά επί 10, και ξανά και ξανά και ξανά.

Θα μπορούσα να γράφω για μέρες για όλες εκείνες τις χαρές που δίνουν τα παιδιά. Τα πρώτα χαμόγελα και τα πρώτα γέλια ανακαλύπτοντας την προσωπικότητά τους. Για την πρώτη φορά που μαθαίνουν πράγματα και για την πρώτη φορά που λένε «Σε αγαπώ!».

Αλλά το πιο πειστικό επιχείρημα μου είναι ότι ακόμα και όταν νιώθεις τόσο πιεσμένη που θες να κλάψεις, ποτέ δεν θα το μετανιώσεις. Σήμερα πήγα στην τουαλέτα με το κοινό μου. Κρύφτηκα στην αποθήκη για να απολαύσω την αγαπημένη μου σοκολάτα μόνο για ένα λεπτό. Έκλαψα όταν το μικρό μου με χτύπησε με ένα αυτοκινητάκι. Και ακόμη και τότε, εκείνες τις στιγμές, ποτέ δεν σκέφτηκα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να αποκτήσω την παλιά μου ζωή. Θα επιλέγω αυτή τη ζωή που έχω τώρα, ξανά και ξανά και ξανά…

Η δύναμη της αγάπης, της χαράς και της υπερηφάνειας που έρχονται το δρόμο σας είναι τόσο μεγάλες ώστε θα αντέξετε ευτυχώς ακόμη και τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σας απλά και μόνο για να πάρετε μια γεύση από τη μαγεία.

Τα παιδιά είναι φάση. Πολύ δύσκολη. Αλλά τα αποκτούμε γιατί απλά αξίζουν την κάθε στιγμή!

Lauren Dubois the-thud.com