«Η μητρότητα είναι ένα θαύμα. Είναι το μεγαλείο της αγάπης και η δημιουργία της ζωής»

Κυριακή 10 Mαΐου σήμερα και οι μαμάδες κάθε ηλικίας, σε κάθε γωνιά της γης, έχουν την τιμητική τους. Φέτος στο Μothersblog.gr, με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, θέλουμε να αναδείξουμε ότι η μητρότητα έχει πολλές διαστάσεις, κάτι που πολλές φορές ξεχνάμε ή δεν σπουδαιολογούμε όσο θα έπρεπε. Μάνα δεν είναι μόνο εκείνη που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί. Είναι και εκείνη που το μεγαλώνει, που το φροντίζει, που το αγαπά.

Η Παναγιώτα είναι 47 ετών και είναι μία ανάδοχη μητέρα που συμμετέχει στο πρόγραμμα «Πρώτη Αγκαλιά» του Κέντρου Βρεφών «Η Μητέρα». Η ιστορία της αποδεικνύει ότι η μητρότητα δεν μπαίνει σε καλούπια και ότι όταν θέλεις να προσφέρεις, θα βρεις τον τρόπο και να το κάνεις.

Πώς προέκυψε η σκέψη και η απόφαση να γίνετε ανάδοχοι γονείς με τον σύζυγό σου;

Εγώ έχω ήδη ένα βιολογικό παιδί, ένα αγόρι το οποίο τώρα είναι 23 ετών. Ανέκαθεν ήθελα μεγαλύτερη οικογένεια, αλλά για τους άλφα, βήτα λόγους αυτό δεν έγινε. Όταν λοιπόν ο γιος μου ανεξαρτητοποιήθηκε και άνοιξε τα φτερά του, αυτό το κενό που ένιωθα, βγήκε στην επιφάνεια. Τότε άρχισα να ψάχνω με ποιους άλλους τρόπους θα μπορούσα να προσφέρω όλο αυτά που ήθελα και ένιωθα μέσα μου. Έτσι στράφηκα στην αναδοχή. Στην αρχή σκέφτηκα τον εθελοντισμό που είναι και πιο γνωστός στους περισσότερους, γιατί με την αναδοχή, εάν δεν ασχοληθείς, δεν γνωρίζεις. Όταν λοιπόν άρχισα να το συζητάω με τον περίγυρό μου, μου λέγανε γιατί δεν σκέφτεσαι και την αναδοχή; Μπήκα στο site του Kέντρου Βρεφών «Η Μητέρα», είδα ότι είχε μία ενημέρωση και αποφάσισα να πάω. Εκεί έμαθα για όλα τα προγράμματα αναδοχής -γιατί δεν υπάρχει μόνο ένα- και εμείς επιλέξαμε να κάνουμε αίτηση για το πρόγραμμα «Πρώτη Αγκαλιά».

Τι ακριβώς είναι το πρόγραμμα «Πρώτη Αγκαλιά»;

Το πρόγραμμα αυτό αφορά βρέφη, τα οποία παίρνουμε σπίτι μας για κάποιο διάστημα, τα φροντίζουμε και τα μαθαίνουμε στο περιβάλλον της οικογένειας μέχρι να πάνε στο σπίτι όπου θα μείνουν μόνιμα. Σκοπός του προγράμματος είναι για τα μωρά αυτά, από τη γέννησή τους μέχρι να υιοθετηθούν ή να δοθούν για μακροχρόνια αναδοχή, να μη μεσολαβήσει κάποιο διάστημα όπου θα μείνουν στο ίδρυμα.

Πόσο καιρό δηλαδή μπορούν να μείνουν μαζί σας το πολύ;

Με βάση το πρόγραμμα μέχρι οκτώ εννέα μήνες. Είναι βέβαια ανάλογα και με την περίπτωση.

Γιατί είναι τόσο σημαντικό τα παιδιά αυτά να φιλοξενούνται σε κάποια οικογένεια απευθείας μετά τη γέννησή τους αντί του ιδρύματος;

Είναι καλό για την ψυχική τους υγεία και συμβάλλει στο να γίνει πιο ισορροπημένο το παιδί μεγαλώνοντας. Στο ίδρυμα δεν έχουν αποκλειστικότητα, γιατί δεν είναι εφικτό να έχουν. Επίσης, είναι σημαντικό γιατί γνωρίζουν οικογένεια. Τη μαμά, τον μπαμπά, τον παππού και τη γιαγιά εάν υπάρχουν, τα αδέρφια. Στο πρόγραμμα αυτό συμμετέχουν παιδιά μέχρι και ενός έτους περίπου. Ανάλογα και την περίπτωση βέβαια, γιατί κάποια παιδιά είναι από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και άλλα όταν εμπλέκονται και βιολογικοί γονείς μπορεί λόγω δικαστηρίων ή άλλων λόγων, να πάρει περισσότερο χρόνο,

Στο δικό σας σπίτι πόσα μωρά έχουν έρθει;

Πριν από περίπου δύο χρόνια πήρα το πρώτο μωράκι και μέχρι και σήμερα, έχουν έρθει τρία. Και τα τρία κορίτσια. Την πρώτη την κρατήσαμε πέντε μήνες, τη δεύτερη πεντέμιση και τώρα έχουμε μαζί μας την τρίτη που πιστεύουμε ότι θα φύγει μέσα στον Μάιο.

Μπορεί να είναι μικρό το διάστημα που μένουν στο σπίτι σας, αλλά σίγουρα δένεσαι μαζί τους. Πώς νιώθεις όταν έρχεται η ώρα να τα αποχωριστείς αυτά τα παιδιά;

Σίγουρα μου λείπουν οι κόρες μου, γιατί κόρες μου τις θεωρώ. Νιώθω και πόνο αλλά τον πόνο τον κάνεις φίλο σου γιατί σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά έχουν δώσει και σε εμένα τόσα πολλά, νιώθω τόσο ζωντανή, τόσο «άνθρωπος» που δεν με πειράζει. Θα είμαι η μαμά τους από μακριά. Γιατί είμαι μαμά τους. Μετά τη βιολογική τους μητέρα, είμαι η πρώτη που τα φροντίζει και το δύσκολο κιόλας διάστημα. Των ξενυχτιών, όταν έχουν τα πρώτα ποναλάκια. Κάθε βρέφος έχει ανάγκες και εγώ είμαι η πρώτη τους μαμά που τους τις καλύπτει.

Το πρώτο διάστημα με τις κόρες σου στο σπίτι πώς ήταν;

Όταν ήρθε το πρώτο μωρό είχα πολύ άγχος γιατί είχαν μεσολαβήσει εικοσιένα χρόνια από όταν ήταν το βιολογικό μου παιδί σε αυτή την ηλικία. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και είχα την αγωνία εάν θα μπορώ να ανταπεξέλθω. Όταν όμως ήρθε εκείνη η μέρα και πήρα τη μικρή στην αγκαλιά μου, βγήκαν όλα στην επιφάνεια. Ήταν λες να και δεν είχαν περάσει εικοσιένα χρόνια. Σε συνδυασμό και με την κατάλληλη καθοδήγηση από παιδιάτρους κτλ πήγαν όλα μία χαρά.

Για τα μωρά τώρα, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το πώς έχουν βιώσει το διάστημα που ήταν στην κοιλιά της βιολογικής τους μητέρας τους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης. Εκεί επηρεάζονται από τα συναισθήματα της μαμάς. Τα δύο πρώτα μωρά για παράδειγμα, ήταν από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, οπότε είχαν ήδη πάρει από τη βιολογική τους μητέρα την άρνηση, κάτι το οποίο μετά τους βγαίνει σαν ένστικτο. Η πρώτη μου κόρη ήταν πολύ ανήσυχη στον ύπνο της, έκανε διάφορα πράγματα. Το πρώτο διάστημα λοιπόν, πρέπει να το διαχειριστείς και, ενώ έχεις απέναντί σου ένα μωρό, πρέπει να χτίσεις μαζί του μία σχέση μέχρι να σε εμπιστευτεί και να νιώσει ασφάλεια, όπως κάνεις και με κάποιον ώριμο άνθρωπο.

Εσένα πόσο σε έχει αλλάξει η αναδοχή και η συμμετοχή σου στο πρόγραμμα «Πρώτη Αγκαλιά»;

Με έχει αλλάξει πολύ. Έχω αναθεωρήσει πάρα πολλά πράγματα. Αυτά που πριν μου φαίνονταν σημαντικά, τώρα μου φαίνονται πιο μικρά ή ασήμαντα. Έχω κατασταλάξει σε άλλους τομείς της ζωής μου. Για τη φιλία, την οικογένεια για πολλά. Η αναδοχή πλέον είναι ο αυτοσκοπός μου. Όσο είμαι γερή και μπορώ, θέλω να προσφέρω.

Με τις κόρες σου έχεις επαφή και αφού υιοθετηθούν ή δοθούν σε άλλους ανάδοχους γονείς, σωστά;

Ναι και ευχαριστώ και τους θετούς γονείς για αυτό. Βέβαια, βλέπουν και τη δική μας στάση, και τη δική μου και του άντρα μου, ότι δηλαδή δεν πάμε να διεκδικήσουμε κάτι. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να βλέπουμε αυτά τα παιδιά γερά και χαρούμενα. Οι θετοί τους γονείς μας στέλνουν φωτογραφίες τους, μιλάμε μαζί τους σε γιορτές και γενέθλια.

Αυτό είναι καλό και για τα παιδιά γιατί άλλωστε, όσο περισσότερη αγάπη παίρνουν, τόσο το καλύτερο.

Βεβαίως. Είμαστε κομμάτι της ζωή αυτών των παιδιών άλλωστε. Σκοπός όλων μας είναι αυτό το παιδί να μεγαλώσει και να είναι ψυχικά καλά.

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας την ερχόμενη Κυριακή, θέλεις να μας πεις τι είναι μαμά για σένα; Ποιες είναι οι τρεις πρώτες λέξεις που σου έρχονται στο μυαλό;

Δεν περιγράφεται. Η μητρότητα είναι ένα θαύμα. Είναι το μεγαλείο της αγάπης και η δημιουργία της ζωής. Δεν έχει να κάνει με το εάν έχεις γεννήσει ένα παιδί και θα σου πω για τη δική μου περίπτωση, που έχω και ένα βιολογικό παιδί. Αυτά που έκανα για αυτά τα τρία μωρά, δεν τα έκανα για τον γιο μου. Όταν τον γέννησα ήμουν ακόμη πάρα πολύ νέα. Είχα και άλλους στόχους, ήθελα και άλλα πράγματα να ζήσω. Τώρα αυτές οι τρείς έχουν την αποκλειστικότητα μου. Είναι πολύ πιο συνειδητή η απόφασή μου να τους δώσω ό,τι έχω.

Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στις άλλες μαμάδες;

Εγώ θέλω μόνο να πω ότι όλα τα παιδιά του κόσμου, είναι παιδιά μας. Σε όποιον περισσεύει αγάπη, να ψάξει να βρει που μπορεί να τη δώσει. Αυτό μόνο χρειάζεται. Για την αναδοχή στην Ελλάδα υπάρχει άγνοια και φόβος. Δεν πρέπει να φοβάται ο κόσμος. Μπροστά σε αυτά που προσφέρεις και σου προφέρουν αυτά τα παιδιά, ο φόβος δεν είναι τίποτα. Εγώ ξανάνιωσα. Η αναδοχή είναι πολύ μεγάλο ερέθισμα για τη ζωή μου. Είναι το «δούναι και λαβείν» που υπάρχει σε όλες τις σχέσεις, αλλά χωρίς να κρύβεται από πίσω κάποιο συμφέρον. Βγαίνει από μέσα σου. Νιώθεις ότι έχεις ακόμα περισσότερη αγάπη να διοχετεύσεις.

Η Παναγιώτα είναι ένας άνθρωπος γεμάτος ζωντάνια. Μπορεί να μιλήσαμε μόνο τηλεφωνικά, αλλά από τη φωνή της κατάλαβα ότι είναι μία γυναίκα γεμάτη αγάπη, χαρά και ενέργεια.  Η Παναγιώτα είναι μία ανάδοχη μητέρα που αποδεικνύει ότι η μόνη αριθμητική πράξη που γνωρίζει η αγάπη είναι ο πολλαπλασιασμός και αυτό την κάνει παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.

_{Για την παραπάνω συνέντευξη ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Κέντρο Βρεφών«Η Μητέρα» . Δείτε περισσότερα για πρόγραμμα αναδοχής παιδιών εδώ Ι Ενημερωθείτε για πρόγραμμα Πρώτη Αγκαλιά εδώ.}

Διαβάστε περισσότερα άρθρα για τη Γιορτή της Μητέρας εδώ