"Πληγώνομαι εύκολα" – Όταν η καλοσύνη και οι ανασφάλειες σε κάνουν αδύναμη

Κι όμως υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι ανήκεις σε εκείνη την κατηγορία γυναικών που πληγώνονται εύκολα.

Πραγματικά, πόσο ζηλεύω όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν αφήνουν τα αρνητικά σχόλια ή γεγονότα να τους επηρεάσουν. Που πάντα έχουν έναν τρόπο να διαχειρίζονται όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα και να τα μετατρέπουν σε θετικά.

Από μικρή, θέλετε τα βιώματα, θέλετε ο τρόπος που μεγάλωσα, με έκαναν να μεγαλώσω γεμάτη ανασφάλειες. Πάντα ήθελα να είμαι καλή και ευγενική με τους άλλους, σε σημείο να στεναχωριέμαι πολλές φορές εγώ, μόνο και μόνο για να αισθανθούν καλύτερα οι άλλοι. Δεν το έκανα για να είμαι αρεστή, για να επιζητήσω την προσοχή, ούτε φυσικά γιατί ήμουν αδύναμη. Απλά δεν ήξερα πώς να ελέγχω τα συναισθήματά μου.

Εκείνα τα έντονα συναισθήματα της αδικίας ή της λύπης που πάντα κατέληγαν σε κλάματα. Κλάματα που δεν μπορούσα να ελέγξω. Κλάματα που δεν μπορούσα να σταματήσω γιατί η υπερευαισθησία μου νικούσε ρε γαμώτο. Κι ακόμη με νικά κάποιες φορές. Κάποιες άλλες, έχω μάθει να τη διαχειρίζομαι και να τη νικώ εγώ.

Μιλώντας με την ψυχοθεραπεύτρια και συνεργάτη του Mothersblog, Μαρίνα Μόσχα, κατάφερα να μάθω περισσότερα για τον εαυτό μου και φυσικά ανακάλυψα τα σημάδια που έδειχναν ότι άνηκα σε εκείνη την κατηγορία γυναικών που πληγωνόντουσαν εύκολα.

_{Photo by Rowan Chestnut on Unsplash}

Απομονώνομαι

Όταν κάτι με επηρεάζει με κάνει να απομονώνομαι και να χάνομαι στις σκέψεις μου. Κρύβομαι στο δωμάτιο, κλείνω την πόρτα, κουκουλώνομαι με την κουβέρτα και κλαίω σαν μικρό παιδί, αναζητώντας ένα χάδι και μια παρηγοριά.

Απολογούμαι συνεχώς

Είτε φταίω, είτε όχι. Δεν έχω λόγο να απολογούμαι συνεχώς, όμως κατηγορώ τον εαυτό μου για κάποιες καταστάσεις νομίζοντας ότι εγώ κάνω κάτι λάθος. Αφήνω τις τύψεις να με κυριεύουν και πάντα ζητώ “συγγνώμη” ακόμη και αν δεν φταίω. Ακόμη και αν δεν χρειάζεται.

Δεν αντέχω την κριτική

Ακόμη και αν η κριτική γίνεται καλοπροαίρετα από ανθρώπους που αγαπώ, ένα σχόλιό τους μπορεί να με κάνει να νιώσω ανασφάλεια και να κλειστώ ακόμη περισσότερο στον εαυτό μου.

Είμαι τελειομανής

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δουλέψω ακόμη με τον εαυτό μου. Η τελειομανία μου, το εγώ μου, ο τρόπος που δουλεύω, αυτό το “θέλω να είμαι σε όλα σωστή” με κάνει να πληγώνομαι γιατί δεν γίνεται να είσαι σε όλα σωστός. Ένα λάθος, μια απροσεξία, με οδηγεί στο δωμάτιό μου και στην ερώτηση “Πώς το έκανα εγώ αυτό το λάθος;” , “Πώς μου ξέφυγε;”

_{Photo by Edgar Hernández on Unsplash}

Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου

Η χειρότερη κριτική, είναι αυτή που ασκώ καθημερινά εγώ η ίδια στον εαυτό μου. Πολλές φορές “τρέχω” χωρίς να με “τρέχουν” για να ανταπεξέλθω στις δικές μου απαιτήσεις και φυσικά στο τέλος κατηγορώ τον εαυτό μου για το οποιοδήποτε “στραβοπάτημα”.

Υπεραναλύω τα πάντα

Ακόμη ένα λάθος που κάνω είναι να υπεραναλύω τα πάντα. Βάζω το μυαλό μου να τρέχει μπροστά, κάνω κάθε πιθανό σενάριο, σκέφτομαι τις συνέπειες που μπορεί να έχει κάθε σενάριο από αυτά και πώς μπορώ (αν μπορώ) να αποτρέψω κάτι που φυσικά μπορεί να με επηρεάσει αρνητικά.

Ο ύπνος και η όρεξή μου επηρεάζονται από τη διάθεσή μου

Αυτό είναι ίσως το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ο ύπνος μου επηρεάστηκε αρκετά. Εχασα τουλάχιστον 2-4 ώρες καθημερινού βραδινού ύπνου και έχασα την όρεξή μου. Μετά από μια απώλεια που είχα, που δεν μπόρεσα να αποχαιρετίσω όπως ήθελα τον άνθρωπο που αγαπούσα, οι τύψεις που δεν ήμουν στο πλευρό του την τελευταία στιγμή, με έκαναν να χάσω 6 κιλά μέσα σε τρεις μέρες. Η στεναχώρια με “έφαγε” στην κυριολεξία και είναι “άτιμη” τελικά. Ο κόμπος στο στομάχι δεν λέει να φύγει, ακόμη και τώρα, έναν χρόνο μετά. Ακόμη το δουλεύω, ακόμη μιλώ για αυτό, ακόμη προσπαθώ να βρω τρόπο να το διαχειριστώ.Έτσι είναι η στεναχώρια και αυτά είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα που νιώθουν όσοι πληγώνονται εύκολα.

Όταν στη ζωή συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις εσύ (τελειομανία), όταν δεν μπορείς να αποτρέψεις κάποια πράγματα (υπερανάλυση και πιθανά σενάρια), όταν αντιδράς περισσότερο συναισθηματικά παρά λογικά, όταν εμπιστεύεσαι τους λάθους ανθρώπους, γίνεσαι ευάλωτη και αφήνεις εκτεθειμένο τον εαυτό σου. Έτσι, πληγώνεσαι εύκολα.

Ποια είναι η συμβουλή που δίνει σε όλες εμάς που πληγωνόμαστε εύκολα η ψυχοθεραπεύτρια, Μαρίνα Μόσχα;

“Αν και εσείς νιώθετε όλα ή κάποια από τα παραπάνω σημάδια, χρειάζεται πρώτα από όλα να αγκαλιάσετε τον εαυτό σας. Να κατανοήσετε πως δεν είστε τέλειες, ούτε και πρόκειται να γίνετε. Έχετε ελαττώματα και αδυναμίες, όπως έχετε προτερήματα και δυνατότητες. Να αποδεχτείτε και τα θετικά σας και τα αρνητικά σας. Μόνο τότε μπορείτε να  ισορροπήσετε και να αντιμετωπίσετε με μία πιο θετική ματιά την καθημερινότητα…”