Παιδικός καρκίνος: Πώς οι συγγενείς διαταραχές αυξάνουν τον κίνδυνο

Η εν λόγω μελέτη, θεωρείται ως η μεγαλύτερη που εκπονήθηκε ποτέ, γι’ αυτό το ζήτημα.

Οι ερευνητές μελέτησαν τα στοιχεία που αφορούσαν πάνω από 10 εκατομμύρια παιδιά, τα οποία γεννήθηκαν στο Τέξας, το Άρκανσας, το Μίσιγκαν και τη Βόρεια Καρολίνα μεταξύ 1992 και 2013.

Τα παιδιά με συγγενείς ανωμαλίες είχαν 12 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα, να εμφανίσουν καρκίνο μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Τα παιδιά που είχαν μη κληρονομικές συγγενείς διαταραχές -γνωστές και ως μη-χρωμοσωμικές διαταραχές- είχαν πάνω από 2,5 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν κίνδυνο καρκίνου.

Οι πιο συχνοί τύποι καρκίνου, που εμφανίζονται σε παιδιά με μη-χρωμοσωμικές διαταραχές, είναι το ηπατοβλάστωμα, ένας τύπος καρκίνου του ήπατος και το νευροβλάστωμα, το οποίο συνήθως αναπτύσσεται στα επινεφρίδια.

Σύμφωνα με την έρευνα, τα παιδιά που είχαν πάνω από μια μη-χρωμοσωμική διαταραχή είχαν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου σε σχέση με τα παιδιά που είχαν μια μεμονωμένη μη-χρωμοσωμική διαταραχή.

Ο ερευνητής, Φίλιπ Λούπο, αναπληρωτής Καθηγητής Παιδιατρικής, Αιματολογίας, Ογκολογίας επισημαίνει: «Ο κίνδυνος καρκίνου στα παιδιά με συγκεκριμένες χρωμοσωμικές ανωμαλίες -όπως το Σύνδρομο Down- είναι επιστημονικά τεκμηριωμένος. Αυτό που χρήζει περαιτέρω ιατρικής διερεύνησης είναι, το τί συμβαίνει με τα παιδιά που έχουν μη κληρονομικές συγγενείς διαταραχές».

«Μια από τις κύριες επιστημονικές προκλήσεις είναι να καταλάβουμε, γιατί τα παιδιά με πολύ σπάνιες συγγενείς διαταραχές όπως είναι η δισχιδής ράχη, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου» αναφέρει με σχετική του δημοσίευση το Κολλέγιο Baylor.

Ο μεταδιδακτορικός συνεργάτης, Τζέρεμι Σρο, αναφέρει ότι ο σκοπός της έρευνας είναι διττός. «Αρχικά, θέλουμε να ορίσουμε το δείγμα παιδιών που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, ώστε μελλοντικά να λαμβάνουν αποτελεσματικότερη θεραπευτική αγωγή. Ο δεύτερος στόχος είναι να οριστεί, γιατί τα παιδιά με αυτές τις διαταραχές θεωρούνται ομάδα υψηλού κινδύνου για καρκίνο. Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης εδραιοποίησαν τις μέχρι τώρα γνώσεις μας στο συγκεκριμένο θέμα, το οποίο ωστόσο χρήζει περεταίρω ιατρικής διερεύνησης» δήλωσε ο Σρο.

Αν και η έρευνα έδειξε ότι υπάρχει ισχυρή σχέση μεταξύ των συγγενών διαταραχών και καρκίνου, ο Σρο αναφέρει, ότι πρόκειται για περιπτώσεις που είναι εκ προοιμίου σπάνιες .

«Σκοπός μας είναι, να εντοπίσουμε τα γονίδια που ευθύνονται γι’ αυτή την μετάλλαξη καθώς και να εξετάσουμε, εάν συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ερευνηθεί ενδελεχώς το διάστημα από την γέννα μέχρι την εκδήλωση της νόσου», αναφέρει ο Λούπο.

Πηγή: medicalxpress.com

Διαβάστε επίσης:

Συγγενείς ανωμαλίες: Πώς σχετίζονται με το βάρος στην εγκυμοσύνη

Τι είναι το σύνδρομο Turner και γιατί εμφανίζεται στα κορίτσια;