Τι είναι το Σύνδρομο Καλιμέρο;

Μπορεί ο ήρωας ενός παιδικού τηλεοπτικού προγράμματος να περιγράφει ένα σύνδρομο;

Από το 1972, ο μαύρος, αξιολάτρευτος ήρωας Καλιμέρο έχει καταφέρει να αγγίξει μικρούς και μεγάλους, τόσο ώστε να εμπνεύσει την ονομασία ενός συνδρόμου της σύγχρονης ψυχολογικής κουλτούρας.

Η φιγούρα του Καλιμέρο και η ψυχολογική μεταφορά

Σύμφωνα με επιστημονικές δημοσιεύσεις ανά τον κόσμο το λεγόμενο «Σύνδρομο Καλιμέρο» περιγράφει άτομα που εμφανίζουν σταθερή τάση προς τη γκρίνια, νιώθουν διαρκώς αδικημένα ή περιθωριοποιημένα, και αποδίδουν τις προσωπικές τους αποτυχίες στους άλλους. Αν και δεν αποτελεί επίσημη διαγνωστική κατηγορία στην ψυχιατρική, ο όρος έχει ενταχθεί στην ευρύτερη λαϊκή ψυχολογία και χρησιμοποιείται για να περιγράψει συγκεκριμένες διαπροσωπικές δυσκολίες.

Όταν η θυματοποίηση γίνεται κουραστική

Σε πολλές περιπτώσεις, η συμπεριφορά αυτή έχει ρίζες στην έλλειψη αυτοεκτίμησης. Όμως, το αίσθημα συνεχούς αδικίας μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις με τους γύρω. Όσο περισσότερο ένα άτομο αισθάνεται απομονωμένο ή αδικημένο, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει φορτικό για τους άλλους ή να υιοθετήσει ενοχλητική στάση, κατηγορώντας το περιβάλλον του για τα προσωπικά του αδιέξοδα. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο συναισθηματικής απομόνωσης.

Πώς μπορεί κανείς να απεγκλωβιστεί από αυτήν τη στάση;

Το πρώτο βήμα είναι η αυτοπαρατήρηση. Αν αισθάνεστε διαρκώς αδικημένοι ή πιστεύετε ότι όλοι σας αποφεύγουν ή σας εκμεταλλεύονται, ίσως είναι καιρός να επανεξετάσετε τη δική σας στάση. Μάθετε να θέτετε όρια, να λέτε «όχι» και να εκφράζετε τις ανάγκες σας με σαφήνεια, αντί να περιμένετε από τους άλλους να καταλάβουν σιωπηλά τι νιώθετε ή τι χρειάζεστε.

Εάν το πρόβλημα της αυτοεκτίμησης είναι βαθύτερο, η συμβουλευτική υποστήριξη από ψυχολόγο μπορεί να είναι πολύτιμη. Ιδιαίτερα αποτελεσματικές είναι οι γνωσιακές-συμπεριφορικές θεραπείες, που βασίζονται σε τεκμηριωμένες προσεγγίσεις και αποφεύγουν τη χρονοβόρα φύση της παραδοσιακής ψυχανάλυσης.