1 στους 10 ασθενείς πέφτει θύμα ιατρικού λάθους

Τα ιατρικά σφάλματα, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, προκαλούν τον θάνατο σε περισσότερους ανθρώπους από ό,τι τα τροχαία ατυχήματα, το
AIDS , ή ο καρκίνος του μαστού. Αυτό επισημαίνει ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου, παθολόγος – καρδιολόγος Βάσος Οικονόμου.

Τα στοιχεία προκαλούν σοκ:
Στην Ελλάδα: 13% των ασθενών έχει αρνητική εμπειρία από την περίθαλψή του και το 9% έλαβε λανθασμένη θεραπεία

Στις ΗΠΑ: 12.000 θάνατοι κάθε χρόνο αποδίδονται σε περιττές χειρουργικές επεμβάσεις και 7.000 θάνατοι κάθε χρόνο σε εσφαλμένη χορήγηση φαρμάκων. Επιπλέον 20.000 εσωτερικοί ασθενείς χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από λάθη και 8.000 θάνατοι οφείλονται στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις

Στο Hνωμένο Bασίλειο: Καταγράφονται κάθε χρόνο 120.000 ιατρικά λάθη, εκ των οποίων 20.000 – 30.000 οδηγούν στον θάνατο

Στον Καναδά: 23.750 θάνατοι κάθε χρόνο από ιατρικά σφάλματα

Στην Αυστραλία: 18.000 ασθενείς καταλήγουν κάθε χρόνο από ιατρικά λάθη και 30.000 κάθε χρόνο αποκτούν σοβαρή αναπηρία ως συνέπεια ιατρικών λαθών

Στην Ιταλία: 50.000 κάθε χρόνο θάνατοι από ιατρικά λάθη
“Η ιατρική αμέλεια και το ιατρικό λάθος είναι αναπόφευκτα κακά της άσκησης της ιατρικής πράξης σε όλο τον κόσμο από τα πανάρχαια χρόνια. Τελικά, σε όλους τους τομείς και τις δραστηριότητές της, το λάθος δεν υπάρχει μόνο αν δεν κάνει κανείς τίποτε” εξηγεί ο κ. Βάσος. “Φυσικά το ζητούμενο είναι τα λάθη να είναι μικρά, να είναι αναστρέψιμα, να μην είναι συχνά και φυσικά να μην είναι σοβαρά και ενίοτε μοιραία. Αυτό έχει απόλυτη ισχύ στην ιατρική, αφού εμείς οι ιατροί έχουμε το τραγικό προνόμιο να ασχολούμαστε με τον πάσχοντα και θνήσκοντα συνάνθρωπό μας. Εκεί που η ιατρική αμέλεια και το ιατρικό λάθος τεκμηριώνονται δικαστικά και μόνο δικαστικά, πρέπει να ανταποδίδεται η ευθύνη και να πληρώνει ό ένοχος ή οι ένοχοι το λάθος ή την αμέλεια”.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας του Παγκύπριου Ιατρικού Συλλόγου:
– Δεν υπάρχει ιατρική ευθύνη σε περίπτωση βλάβης του ασθενούς, όταν η ενέργεια του ιατρού δεν οφείλεται σε υπαίτια άγνοια ή αμέλεια.
– Δεν υπάρχει ιατρική ευθύνη όταν ο ιατρός έκανε ευσυνείδητα τη διάγνωσή του και ακολούθησε την πρέπουσα φαρμακευτική αγωγή, σύμφωνα με τους καθιερωμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης και τέχνης.
– Δεν υπάρχει ευθύνη για διαγνωστικά ή θεραπευτικά σφάλματα, όταν τα σφάλματα αυτά δεν οφείλονται σε άγνοια ή παράλειψη των απαραίτητων ιατρικών γνώσεων.
– Ο κίνδυνος των τυχαίων και ανυπαίτιων σφαλμάτων του ιατρού βαρύνει τον ασθενή.

Χαρακτηριστική είναι η παραδοχή του Ελβετικού Ακυρωτικού Δικαστηρίου από το 1927, καθώς και η καθιερωμένη άποψη του των Αγγλοσαξονικών Δικαστηρίων, σύμφωνα με τα οποία η προσφυγή στις υπηρεσίες του ιατρού σημαίνει χωρίς άλλο και την ανάληψη ορισμένων κινδύνων από πλευράς ασθενή.

 

 

 

 

Πηγή: neadiatrofis.gr