Τι είναι το φαινόμενο της αντίστασης του εγκεφάλου στην ινσουλίνη και πότε εμφανίζεται

Κατά την εξέλιξη του Διαβήτη Τύπου 2, αναπτύσσεται το φαινόμενο της αντίστασης στην ινσουλίνη. Οι ιστοί δεν ανταποκρίνονται στις συνηθισμένες ποσότητες ινσουλίνης και χρειάζονται μεγαλύτερες, με αποτέλεσμα να υπάρχει υπερινσουλιναιμία. Η υπερινσουλιναιμία οδηγεί σε κόπωση το πάγκρεας, το οποίο αδυνατεί να τροφοδοτεί με ινσουλίνη τους ιστούς. Σε περιβάλλον μειωμένης ινσουλίνης το σάκχαρο αυξάνεται και εμφανίζεται ο Διαβήτης.

Όπως όλοι οι ιστοί έτσι και ο εγκέφαλος θεωρείται ότι αναπτύσσει κάποιου τύπου αντίστασης στην ινσουλίνη και συγκεκριμένα σε ένα κύκλωμα, που ελέγχει την πρόσληψη της τροφής. Συγκεκριμένα όταν είμαστε νηστικοί και θέλουμε να φάμε κάτι, κυκλοφορεί λίγη ινσουλίνη στο κέντρο της πείνας. Μετά την λήψη της τροφής, η ινσουλίνη στον εγκέφαλο αυξάνεται με αποτέλεσμα να σταματά η επιθυμία να φάμε περισσότερο. Σε συνθήκες αντίστασης στην ινσουλίνη, στον εγκέφαλο το παραπάνω κύκλωμα δεν λειτουργεί, με αποτέλεσμα η επιθυμία για φαγητό να συνεχίζεται, παρότι έχουμε φάει.

Ο ακριβής τρόπος λειτουργίας αυτού του κυκλώματος βρίσκεται υπό έρευνα και φαίνεται ότι η μεταβολή στη λειτουργία του μπορεί να συμβαίνει αρκετά νωρίς. Έρευνες αναφέρουν ότι το κύκλωμα επηρεάζεται από την περίοδο της κύησης, όταν το έμβρυο εκτίθεται σε μεγάλα ποσά ινσουλίνης, όπως συμβαίνει στον Διαβήτη της Κύησης..