Τα περιστατικά αναπνευστικών ασθενειών πολλαπλασιάζονται διαρκώς, με τα επείγοντα των νοσοκομείων να γεμίζουν με ασθενείς που έχουν συμπτώματα πνευμονίας.
Βέβαια, υπάρχει και ένα σενάριο που ανησυχεί ιδιαίτερα γιατρούς και ειδικούς, καθώς υπάρχουν αναφορές για τη λεγόμενη «σιωπηλή πνευμονία».
Τι είναι η σιωπηλή πνευμονία -Πώς εμφανίζεται
Η σιωπηλή πνευμονία, επίσης γνωστή ως «πνευμονία του περιπάτου», είναι μια πνευμονική λοίμωξη που προκαλείται στις περισσότερες περιπτώσεις από το βακτήριο Mycoplasma pneumoniae.
Πήρε το όνομά της επειδή έχει συνήθως ηπιότερα συμπτώματα από τη συνηθισμένη πνευμονία, επιτρέποντας στον ασθενή να συνεχίσει τις καθημερινές του δραστηριότητες παρότι έχει μολυνθεί.
Για το λόγο αυτόν, η νόσος συχνά περνά απαρατήρητη ή συγχέεται με ένα άσχημο κρυολόγημα ή μια επίμονη γρίπη.
Ο μολυσματικός παράγοντας Mycoplasma pneumoniae ανήκει σε μια ομάδα βακτηρίων που δεν έχουν κυτταρικό τοίχωμα, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ανίχνευσή του στις κοινές εξετάσεις και καθιστά τη θεραπεία με ορισμένα αντιβιοτικά λιγότερο αποτελεσματική.
Πώς μεταδίδεται η «πνευμονία του περιπάτου» -Τα συμπτώματά της
Η μετάδοση γίνεται κυρίως μέσω σταγονιδίων σάλιου που αποβάλλονται κατά την ομιλία, το βήχα ή το φτέρνισμα. Τα κλειστά περιβάλλοντα, όπως τα σχολεία, τα γραφεία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς ευνοούν την εξάπλωση του μικροοργανισμού.
Σε αντίθεση με την κλασική βακτηριακή πνευμονία, η οποία μπορεί να ξεκινήσει απότομα με υψηλό πυρετό, ρίγη και έντονο πόνο στο στήθος, η σιωπηλή πνευμονία αρχίζει σταδιακά.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν επίμονο ξηρό βήχα, κόπωση, πονοκέφαλο, χαμηλό πυρετό, βραχνάδα και ήπια δύσπνοια.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το άτομο δεν αντιλαμβάνεται καν ότι έχει πνευμονική λοίμωξη, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών, ιδίως σε ευάλωτους πληθυσμούς.
Η μόλυνση δεν συμβαίνει συνήθως χωρίς επαφή με μολυσμένα άτομα, αν και είναι δυνατόν ο φορέας να είναι ασυμπτωματικός και να μεταδίδει τη νόσο.
Για το λόγο αυτόν, τα κρούσματα σε περιβάλλοντα της κοινότητας είναι συχνά, ιδίως μεταξύ παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων.
Η διάγνωση γίνεται μέσω της κλινικής εκτίμησης και μπορεί να συμπληρωθεί με εργαστηριακές εξετάσεις και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως οι ακτινογραφίες θώρακος, οι οποίες μπορούν να αποκαλύψουν περιοχές φλεγμονής στους πνεύμονες ακόμη και ελλείψει έντονων συμπτωμάτων.
Τρόποι θεραπείας της «σιωπηλής πνευμονίας»
Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει αντιβιοτικά από την ομάδα των μακρολιδίων ή των τετρακυκλινών, καθώς και ανάπαυση, ενυδάτωση και έλεγχο του πυρετού.
Η σιωπηλή πνευμονία είναι ιάσιμη, αλλά μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες για να εξαφανιστεί εντελώς.
Όταν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να εξελιχθεί σε πιο σοβαρές καταστάσεις, όπως αμφοτερόπλευρη πνευμονία, δευτερογενείς λοιμώξεις ή ακόμη και αναπνευστική ανεπάρκεια, ιδίως σε ηλικιωμένους, ανοσοκατασταλμένους και άτομα με χρόνιες ασθένειες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.
Η κύρια διαφορά μεταξύ της παραδοσιακής πνευμονίας και της σιωπηλής πνευμονίας είναι ο βαθμός έντασης των συμπτωμάτων. Η κοινή πνευμονία είναι συνήθως πιο επιθετική και συχνά απαιτεί νοσηλεία.
Η σιωπηλή πνευμονία, από την άλλη πλευρά, αν και έχει ηπιότερα συμπτώματα, απαιτεί προσοχή, καθώς μπορεί να περάσει απαρατήρητη και να επιτρέψει στη λοίμωξη να εξελιχθεί.
Πηγή