«Έτσι πιάναμε Ρώσους πράκτορες στο Κίεβο» -Ο Κώστας Ονισένκο συνομιλεί με Ουκρανό μαχητή για το iefimerida

Ο ρωσικός στρατός δεν κατάφερε τους στόχους του, που, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί από διάφορες πηγές, περιλάμβαναν την κατάληψη της ουκρανικής πρωτεύουσας μέσα σε λίγες ημέρες.

Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι οι πρώτες στρατιωτικές μονάδες που εισέβαλαν στην Ουκρανία με κατεύθυνση το Κίεβο δεν είχαν την υποστήριξη σε τροφοδοσία που απαιτούσε μια τέτοια μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία, ενώ αρκετοί στρατιώτες της χώρας-εισβολέα είχαν στις αποσκευές τους στολές παρελάσεων. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι συγκεκριμένες μονάδες δεν θεωρούσαν ότι θα χρειαστεί να πολεμήσουν πραγματικά. Γιατί όμως δεν κατάφεραν τελικά να παρελάσουν στο Κίεβο;

Απέτυχε η ρωσική κατασκοπεία εντός της Ουκρανίας

Στρατιωτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι -εκτός από τη λανθασμένη πληροφόρηση που είχε ο Πούτιν σχετικά με το ποσοστό υποστήριξης της Ρωσίας από τους Ουκρανούς (ότι, δηλαδή, ο ουκρανικός λαός δεν θα αντισταθεί στη ρωσική εισβολή)- ένας σημαντικός λόγος ήταν και η αποτυχία του μηχανισμού που είχαν φτιάξει οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες εντός της Ουκρανίας.

Σύμφωνα με πηγές του ουκρανικού υπουργείου Εσωτερικών, πρόκειται για χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες άτομα που βρίσκονταν στο Κίεβο και είχαν ως αποστολή να καταλάβουν την ουκρανική πρωτεύουσα πριν έρθουν εκεί οι τακτικές μονάδες του ρωσικού στρατού.

Ποιο ήταν το σχέδιο των Ρώσων για την κατάληψη του Κιέβου -Στόχος και ο Ζελένσκι

Αυτές οι ομάδες είχαν διαφορετική εκπαίδευση και διαφορετική αποστολή. Ορισμένες αποτελούνταν από ειδικές μονάδες του στρατού και της FSB, που θα άρπαζαν ουκρανικό στρατιωτικό εξοπλισμό, θα καταλάμβαναν δημόσια κτίρια και στρατιωτικές μονάδες, θα εκτελούσαν στρατιωτικούς ή πολιτικούς στόχους. Ένας από τους στόχους ήταν και ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Άλλες ομάδες είχαν καθαρά κατασκοπευτικό ρόλο, θα παρακολουθούσαν την κατάσταση και τις μετακινήσεις του ουκρανικού στρατού και θα ενημέρωναν τους «κουράτορες» στην FSB. Άλλα άτομα και μονάδες είχαν ως στόχο καθαρά τη δημιουργία χάους στην ουκρανική πρωτεύουσα, την κατατρομοκράτηση των κατοίκων, λεηλασίες, δολιοφθορές κ.ο.κ.

Ουκρανός εκπαιδευμένος στην αντικατασκοπεία εξηγεί στο iefimerida πώς απέτυχαν οι Ρώσοι

Το iefimerida συνάντησε έξω από το Χάρκοβο τον Κονσταντίν (δεν επιτρέπεται να αναφέρουμε τα πλήρη στοιχεία του), έναν από τους ανθρώπους που πολέμησε στο Κίεβο τις πρώτες ημέρες της εισβολής, έχει εκπαιδευτεί από τις ουκρανικές υπηρεσίες ασφαλείας στο να εντοπίζει δολιοφθορείς και πράκτορες του εχθρού, ενώ συμμετείχε προσωπικά σε ανάλογες επιχειρήσεις. Ο ίδιος θεωρεί ότι οι περισσότεροι πράκτορες που είχαν στρατολογήσει οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες στο Κίεβο τελικά δεν αποκαλύφθηκαν, καθώς φοβήθηκαν για τη ζωή τους. Ήδη από τις πρώτες ημέρες της εισβολής η αντιμετώπισή τους από τον ουκρανικό στρατό και τις μονάδες Εδαφικής Άμυνας -σε μια τέτοια μονάδα εντάσσεται και ο συνομιλητής μας- ήταν άμεση και σκληρή. Αυτό απέτρεψε τη βύθιση του Κιέβου στο χάος και την παράδοσή του στον εχθρό.

Μέχρι και στολές του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας είχαν οι Ρώσοι κατάσκοποι

«Εμείς τα αποκαλούμε DRG, δηλαδή μονάδες δολιοφθοράς και κατασκοπείας. Υπάρχουν διαφορετικές και με διαφορετικούς ρόλους. Κάποιοι είναι περισσότερο στρατιωτικοί, ειδικές δυνάμεις, που καλούνται να σκοτώσουν ή να ανατινάξουν στόχους. Άλλοι είναι περισσότερο κατασκοπευτικού προορισμού, πράκτορες. Πιάναμε διαφόρους. Βεβαίως, τεράστιο πρόβλημα ήταν οι εκπαιδευμένοι κομάντος που προκαλούσαν εχθροπραξίες μέσα στην πόλη, αρπάζοντας τα δικά μας άρματα μάχης. Ακόμα, αρκετοί από αυτούς που είδαμε και συλλάβαμε είχαν ως αποστολή να προκαλέσουν χάος μέσα στην πόλη. Ήταν πάρα πολλοί και είχαν πολύ οργανωμένη δομή, είχαν προετοιμαστεί, ορισμένοι είχαν ακόμα και στολές του ουκρανικού υπουργείου Εσωτερικών», μας λέει ο Κονσταντίν.

Όπως μας περιγράφει ο επιχειρηματίας που πήρε το όπλο για να υπερασπιστεί τη χώρα του, στην αρχή ο εντοπισμός των πρακτόρων ήταν σχετικά εύκολος, γιατί εκείνοι που πιάνονταν «δεν ήξεραν ούτε μια κουβέντα στα ουκρανικά να πουν και ούτε έναν δρόμο στο Κίεβο δεν ήξεραν, ήταν παντελώς άσχετοι με τη χώρα». Μετά τις εβδομάδες του πολέμου τα πράγματα άλλαξαν: «Άρχισαν να πιάνονται εκείνοι που είχαν τοποθετηθεί πριν από πολύ καιρό στην κοινωνία μας. Ακόμα και από τη δυτική Ουκρανία, που ήξεραν πολύ καλά τη γλώσσα, τη γεωγραφία και τις ιδιαιτερότητες».

Οι κατάσκοποι της Μόσχας παρίσταναν άστεγους στην Ουκρανία

Ο ίδιος μας είπε ότι πολλοί από τους δολιοφθορείς που είχαν σταλεί από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες προσπαθούσαν να μοιάζουν εμφανισιακά με μη κοινωνικοποιημένα άτομα, με αστέγους ή με αλκοολικούς.

«Στην εκπαίδευση που μας έκαναν από την SBU (σ.σ. μυστική υπηρεσία της Ουκρανίας), μας εξήγησαν ότι αυτό ήταν ένα συνηθισμένο κόλπο, προκειμένου οι άλλοι, ακόμα και οι αστυνομικοί, να μην τους δίνουν σημασία και να σιχαίνονται να τους πλησιάσουν». Ο ίδιος περιγράφει μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να εντοπίζει τέτοια άτομα: «Το δικό μου κόλπο είναι ότι τους μύριζα. Αν ο άστεγος δεν μυρίζει, δεν είναι άστεγος, σημαίνει ότι μάλλον δεν είναι άστεγος. Έπειτα ελέγχαμε τα πράγματά τους. Και όταν από το περιεχόμενο τεσσάρων σακουλιών που κουβαλούσαν μαζί τους μπορούσες να μαζέψεις ένα σακίδιο εκστρατείας, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για άστεγο. Μετά βρίσκεις και χάρτες, σημειώσεις, τηλέφωνο. Αλλά, αρχικά, εκείνο που προσέχαμε είναι η συμπεριφορά τους».

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο κίνδυνος από τέτοιες ομάδες ήταν τεράστιος και πως η άμεση αντιμετώπισή τους συνέβαλε ουσιαστικά στο να μην πέσει το Κίεβο στα χέρια των εισβολέων. Ήταν χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες γύρω και μέσα στο Κίεβο. Μπορούσαν να σχηματίσουν στρατιωτικές μονάδες. Όπως έγινε στο Ντονμπάς το 2014.

«Αίσθησή μου είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους πράκτορες δεν φανερώθηκαν ποτέ και δεν εκτέλεσαν τον σκοπό τους, βλέποντας την άμεση αντιμετώπιση που υπήρχε. Για αυτό οι Ρώσοι στρατιώτες όντως πήγαιναν για παρέλαση και όχι για πόλεμο. Νόμιζαν ότι θα έρθουν και θα τα βρουν όλα έτοιμα. Και είχαν λόγους να το πιστεύουν αυτό, όταν ήδη τη δεύτερη μέρα είχαμε μάχες στο Ομπολόν, επτά χιλιόμετρα από το κέντρο της πρωτεύουσας. Και αν ο στρατός μας και μέρος του λαού δεν έπαιρναν τα όπλα και δεν αποφάσιζαν ότι θα αντισταθούν, θα το είχαν πετύχει», επισημαίνει ο Κονσταντίν.