Η Ντόρτμουντ και το streetfootball

«Πριν το παιχνίδι πίστευα ότι το έχω σβήσει από τη μνήμη μου. Όταν, όμως, μπήκαμε στο λεωφορείο, απλά χάρηκα που φτάσαμε ασφαλείς στο γήπεδο». Ο Ρόμαν Μπούρκι ήταν ένας από τους παίκτες της Ντόρτμουντ που είχε βρεθεί στο τρομοκρατικό χτύπημα της αποστολής τον Απρίλιο του 2017 πριν το εντός έδρας ματς με την Μονακό για τα προημιτελικά του Champions League.

Από τότε έχουν περάσει 540 μέρες. Κι όμως, εκείνο το συμβάν, που έφερε τρομακτικές επιπτώσεις σε ολόκληρη τη λειτουργία του συλλόγου, ήταν ικανό να επηρεάσει ακόμη και σήμερα τους Βεστφαλούς. «Το έχουμε συζητήσει συχνά», αποκάλυψε ο Σεμπάστιαν Κελ, που από το περασμένο καλοκαίρι είναι ο σύνδεσμος της διοίκησης με τους παίκτες. «Θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι αυτό είναι απλά ένα παιχνίδι για το Champions League».

Ο Βάτσκε το είχε ζητήσει από τον Κελ, καθώς ξέρει από πρώτο χέρι τι επίδραση είχε εκείνο το βράδυ στους παίκτες της Ντόρτμουντ. Ο Γερμανός παράγοντας είχε αποκαλύψει πριν λίγο καιρό ότι για πολλούς μήνες ο σύλλογος παρείχε ψυχολογική υποστήριξη στους παίκτες. «Ένα τέτοιο συμβάν μπορεί να οδηγήσει έναν σύλλογο στην καταστροφή. Μείναμε, όμως, ενωμένοι και δείξαμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις», κατέληξε ο CEO της Μπορούσια. Βέβαια, στην πορεία για την επούλωση των πληγών οι σχέσεις του με τον Τόμας Τούχελ βρέθηκαν στο ναδίρ, με αποτέλεσμα να έρθει η αποτυχημένη επιλογή του Μπος για τον πάγκο.

Ο Βάτσκε και ο τεχνικός διευθυντής Τσορκ, όμως, είχαν το θάρρος να ξεκινήσουν και πάλι από το μηδέν παρά το γεγονός ότι πέρυσι έφαγαν τα μούτρα του. Μπορεί η Ντόρτμουντ να ήταν στην κορυφή πέρυσι τέτοια περίοδο στην Bundesliga, όμως στο Champions League δεν είχε καμία νίκη. Για την ακρίβεια οι οπαδοί είχαν να πανηγυρίσουν νίκη εντός έδρας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση από τον Μάρτιο του 2017… Έτσι, κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει του παίκτες που μετά το 3-0 βρέθηκαν στην Südtribüne για να πανηγυρίσουν με τους οπαδούς με την ψυχή του.

Το 3-0 επί της Μονακό είχε προηγηθεί η ανατροπή από 0-2 σε 4-2 στο Λεβερκούζεν και το 7-0 επί της Νυρεμβέργης! Ήταν η τέλεια εβδομάδα για τους Βεστφαλούς! Ο Λουσιέν Φαβρ, όμως, που πιστώνεται την αναγέννηση της Ντόρτμουντ κάθε φορά έπειτα από κάθε παιχνίδι, επαναλαμβάνει: «αυτή η ομάδα έχει πολλούς νεαρούς, που χρειάζονται χρόνο». Δύο από αυτούς άνοιξαν το δρόμο προς την τελευταία νίκη. Ο Σάντσο λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της ανανέωσης του συμβολαίου του έβγαλε μία ασίστ που δεν περίμενε κανένας για να κάνει ο Μπρουν Λάρσεν το 1-0.

GOAL! 1-0

⚽@jacobruunlarsen
?@Sanchooo10 #BVBASM pic.twitter.com/catmPygs7m

— Borussen ✍? (@BorussenEdits) 3 Οκτωβρίου 2018

Ο Δανός αποδείχθηκε η μεγάλη έκπληξη της προετοιμασίας και ήδη κάνει τη διαφορά, σκοράροντας ύστερα από 6’ στο ντεμπούτο του στο Champions League (ο τελευταίος που είχε κάνει κάτι ανάλογο ήταν ο Αντρέας Μέλερ το 1995 στο 1’). Μετά το παιχνίδι τον ρώτησαν πώς ο συμπαίκτης του κατάφερε να βγάλει αυτή την ασίστ. Η απάντησή του κρύβει το μεγαλείο της φάσης: «ήταν το τέλειο ένστικτο». Η Ντόρτμουντ έχει καταφέρει ανά περιόδους να εξάψει τη φαντασία των οπαδών της. Έχει την ικανότητα να παίξει φανταστικό ποδόσφαιρο. «Θέαμα χωρίς τέλος», ήταν ο τίτλος της FAZ, με τον Ρόις να αναφέρεται στους δύο νεαρούς εξτρέμ ως «Straßenfußballer», «Streetfootballers».

«Αν έχεις τέτοιους… streetfootballers όπως ο Σάτσο και ο Μπρουν Λάρσεν, τότε είναι πολύ διασκεδαστικό», είπε ο αρχηγός – από φέτος – της Μπορούσια. Ο Ρόις σκόραρε στις καθυστερήσεις ύστερα από ασίστ του Λάρσεν για το 3-0 και έπιασε τον Λεβαντόφσκι στην κορυφή των σκόρερ των Βεστφαλών στο Champions League με 17 γκολ. Μπορούσε, όμως, να πιάσει αυτό το ρεκόρ νωρίτερα ή και μείνει μόνος, αφήνοντας πίσω του τον Πολωνό. Όταν, όμως, κέρδισε το πέναλτι στο 69’ κοίταξε τον Αλκάθερ και του είπε: «εσύ».

Ο Ισπανός έστειλε την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι πριν τελικά σκοράρει 3’ αργότερα. «Ένιωσα ότι έπρεπε να του αφήσω το πέναλτι», ξεκαθάρισε ο Ρόις, σύμφωνα με τον οποίο είναι πολύ σημαντικό ότι σε αυτές τις γεμάτες εβδομάδες η Ντόρτμουντ έχει δυνάμεις και βρίσκει τις λύσεις από τον πάγκο. «Ξέρω τι μπορεί να κάνει ο προπονητής και τι πρεσβεύει», ολοκλήρωσε. Με τον Φαβρ στον πάγκο της Γκλάντμπαχ, άλλωστε, ο Ρόις έκανε το μεγάλο μπαμ.

Για όλη την ευφορία, πάντως, ο Ελβετός τεχνικός δείχνει τρομερή νηφαλιότητα. Όταν ρωτήθηκε για το αν τα αποτελέσματα είναι καλύτερα από ότι θα πίστευε, έβγαλε τα πράγματα στη θέση τους: «πρέπει να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε παιχνίδι με παιχνίδι. Όλα εξαρτώνται από τις λεπτομέρειες, αλλά ο χρόνος που έχουμε για να τις διορθώσουμε είναι μικρός».

Οι παίκτες του από το ξεκίνημα της σεζόν δείχνουν ένα χαρακτηριστικό που δεν συναντάς συνήθως σε ομάδες με μικρό μέσο όρο ηλικίας: υπομονή. Μία αρετή που έχουν υιοθετήσει από τον προπονητή τους και μπορεί να ξεχωρίσει μία καλή ομάδα από μία που μπορεί να φτάσει στην κορυφή. Έστω και με… streetfootball!

Πηγή: gazzetta.gr

localStorage.clear();