Πέμπτη , 28 Μάρτιος 2024
Ο παίκτης με τη μεγαλύτερη θητεία σε μια ελληνική επαγγελματική ομάδα αλλάζει σελίδα

Ο παίκτης με τη μεγαλύτερη θητεία σε μια ελληνική επαγγελματική ομάδα αλλάζει σελίδα

Φόρεσε την ίδια φανέλα ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για 15 ολόκληρα χρόνια και κάποια επιπλέον ως παίκτης των ακαδημιών της. Έπαιξε με αυτήν στα εύκολα και στα δύσκολα, «όργωσε» τα γήπεδα της Ελλάδας, είχε τη χαρά να αγωνιστεί και σε ευρωπαϊκά ματς. Ωστόσο, η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι του Αλέξη Μιχαήλ με τον ΠΑΣ Γιάννινα έφτασε.

Από το 2004 μέχρι και σήμερα ο 33χρονος άσος ήταν μέλος της επαγγελματικής ομάδας των Ηπειρωτών, με μόνη εξαίρεση δύο ολιγόμηνους δανεισμούς σε Λαμία και Πανσερραϊκό. Από μικρό παιδί, πάντως, ήταν στην ομάδα. Τα τελευταία χρόνια φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ενώ συνολικά είχε 338 επίσημες εμφανίσεις, ενώ ήταν ο άνθρωπος που σημείωσε το πρώτο ευρωπαϊκό γκολ του «Άγιαξ» της Ηπείρου και συνέδεσε το όνομά του με τη σύγχρονη ιστορία του.

Ωστόσο, ο υποβιβασμός της ομάδας στη Super League 2και το γεγονός ότι δέχθηκε ιδιαίτερα έντονη κριτική για τις εμφανίσεις της ομάδας τη σεζόν που πέρασε, ήταν λογικό να φέρει αλλαγές και έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να ψάξει αλλού τη συνέχεια της καριέρας του.

Παρότι το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας, χθες μετέβη στα γραφεία της ΠΑΕ και έλυσε τη συνεργασία τους. Αυτόματα έκλεισε ένα μεγάλος κύκλος. «Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν και έφτασε η στιγμή να αποχωρήσω από τον ΠΑΣ Γιάννινα, που δίχως ίχνος υπερβολής το θεωρώ σπίτι μου. Εδώ μεγάλωσα, ανδρώθηκα, έζησα λύπες και χαρές, όμως στη ζωή, πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο, τίποτα δεν λογίζεται ως δεδομένο. Από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια Χριστοβασίλη, τον κύριο Νιαρχάκο, όλους τους συμπαίκτες μου, τους προπονητές μου, τους ανθρώπους στα γραφεία, τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές, τους φροντιστές που συνεργάστηκα και φυσικά, τον κόσμο του ΠΑΣ», είπε αρχικά στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του.

Καταληκτικά ο Μιχαήλ ανέφερε. «Από όλους κρατάω τις καλύτερες των αναμνήσεων. Δεν θα πω ‘αντίο’ αλλά “εις το επανιδείν”, γιατί από το σπίτι του δεν φεύγει ποτέ κανείς. Πάντα ένα μέρος του θα βρίσκεται εκεί…».


Πηγή