Μπαρτζώκας: Δεν παραιτήθηκα, ούτε απολύθηκα από τον Ολυμπιακό

Το περυσινό άδοξο τέλος της καριέρας του στον Ολυμπιακό, τον σημάδεψε πιο πολύ σαν άνθρωπο και λιγότερο σαν προπονητή. Μετά από κάποιους αναγκαστικούς, πλην όμως εποικοδομητικούς μήνες στο περιθώριο, ο 50χρονος Έλληνας προπονητής επέστρεψε στους πάγκους και παρά τις εγγενείς δυσκολίες, το νέο ξεκίνημά του, στο “τιμόνι” της ρωσικής Λοκομοτίβ Κούμπαν (ρεκόρ 4-3 στην VTB-League και 4-1 στην Ευρωλίγκα), αφήνει υποσχέσεις για μία καλύτερη συνέχεια.

Ο λόγος για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, το μοναδικό Έλληνα προπονητή που έχει κατακτήσει το τρόπαιο στην κορυφαία διασυλλογική ευρωπαϊκή διοργάνωση (Λονδίνο, 2013) και που τόσο πολύ συνέδεσε το όνομά του με την αντιπαλότητα των «ερυθρόλευκων» με τον Παναθηναϊκό. Τον Παναθηναϊκό, που νίκησε “καθαρά” (81-70) στην πρεμιέρα της εφετινής Ευρωλίγκα, κάτι που θα προσπαθήσει να κάνει και στην αυριανή (20/11, 21.45) ρεβάνς στο κλειστό του ΟΑΚΑ.

Ο έμπειρος τεχνικός μίλησε στον Αντώνη Καλκαβούρα για τη νέα σελίδα της καριέρας του, τα βιώματα της θητείας του στον Ολυμπιακό, την εμπειρία της Ρωσίας και την απόσταση που συνειδητά έχει αποφασίσει να διατηρεί από νεοελληνικά “χούγια” που δύσκολα αλλάζουν. Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει μία συνέντευξη 2.611 λέξεων που θα συζητηθεί.

Για έναν προπονητή που άρχισε την προπονητική από χαμηλά και κάνοντας σταθερά ανοδικά βήματα μέχρι να φτάσει να χριστεί πρωταθλητής Ευρώπης, το γεγονός ότι ακολούθησε αυτή την φυσιολογική, ιεραρχικά, πορεία, πριν φύγει από την πατρίδα του για να δουλέψει σε μία δύσκολη χώρα, η θητεία και η συνολική εμπειρία σε ένα από τα top clubs της Ευρώπης, όπως ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη υπόθεση;

«100%! Το πρόγραμμα του Ολυμπιακού είναι πολύ υψηλού επίπεδου και λειτουργεί πολύ επαγγελματικά σε όλους τους τομείς, το μπασκετικό κομμάτι ανήκει στην “ελίτ” του ανταγωνισμού στην Ευρώπη, ενώ η πίεση στην καθημερινότητα και όχι μόνο στους αγώνες, είναι τόσο μεγάλη, που η δουλειά σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, μοιάζει… παιχνιδάκι σε σχέση με τα βιώματα που έζησα σ’ αυτή τη διετία…»

Με λίγα λόγια, δηλαδή, θα μπορούσες να πεις ότι αυτή η προϋπηρεσία σε δίδαξε πολλά πράγματα και σε “προετοίμασε” γι’ αυτό το βήμα;

«Οι εμπειρίες είναι πάντα διδακτικές στη ζωή, αλλά το πόσο, εξαρτάται από τον καθένα και από το πως τις αξιοποιεί. Προσωπικά, εγώ είχα αποφασίσει και πριν φύγω από τον Ολυμπιακό, ότι ήθελα κάποια στιγμή να κάνω το βήμα του εξωτερικού, με προτίμηση μία ομάδα της Ευρωλίγκα, αλλά αν αυτό δεν ήταν εφικτό, θα πήγαινα και σε σύλλογο που παίζει στο Eurocup. Προέκυψε η Λοκομοτίβ, που είναι ένα πολύ σοβαρό club, αλλά μη νομίζει ο κόσμος ότι τα πράγματα είναι εύκολα! Η Ρωσία είναι ένα δύσκολο και τεράστιο σε έκταση κράτος, οι άνθρωποι εδώ, έχουν μία πολύ διαφορετική κουλτούρα απ’ αυτή που έχουμε συνηθίσει στη νότια και την κεντρική Ευρώπη, ενώ συν τοις άλλοις δεν μιλούν ξένες γλώσσες, επομένως το πρόβλημα της επικοινωνίας είναι σοβαρό. Επιπροσθέτως, εκτός της Ευρωλίγκα, η ομάδα συμμετέχει στην VTB-League, που απαρτίζεται από συλλόγους από συνολικά 7 χώρες, με τις γεωγραφικές αποστάσεις από γήπεδο σε γήπεδο να είναι χαοτικές.»

Για όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με την προπονητική, αυτό το επάγγελμα είναι λίγο-πολύ σαράκι… Ήταν δύσκολοι οι μήνες μετά την αποχώρησή σου από τον Ολυμπιακό… Η αρχή ίσως να μην ήταν, αλλά καθώς πλησίαζε η μετεγγραφική περίοδος, άρχισε να αυξάνεται το stress?

«Η αλήθεια είναι ότι ζορίστηκα συναισθηματικά, όχι επειδή έμεινα χωρίς δουλειά… Δεν ήταν αυτός ο λόγος… Αυτό που με πείραξε περισσότερο ήταν ο τρόπος που έφυγα από τον Ολυμπιακό. Από ‘κει και πέρα, μετά την αρχική περίοδο προσαρμογής και με δεδομένο ότι είχα αποφασίσει να μην ψάξω για ομάδα μεσούσης της περιόδου, δεν θα έλεγα ότι ένιωσα κάποια ιδιαίτερη πίεση για το αν και πότε θα βρω ομάδα.».

Πηγή: gazzetta.gr