Το Πορτοκάλι… ξανακουρδίζεται

Στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο της Εθνικής και αφού μόλις είχε σηκώσει το EURO του 1988, ο Ρίνους Μίχελς θέλοντας να εξηγήσει το μυστικό της αέναης επιτυχίας των τακτικών του και το πώς τα κατάφερε σε διαφορετικές εποχές, έδωσε το στίγμα που θα ακολουθούσε το ολλανδικό ποδόσφαιρο στα χρόνια που θα ακολουθούσαν. «Εξέταζε το παρελθόν, αφουγκράσου το παρόν, προετοιμάσου για το μέλλον». Αυτή η φράση είναι η πρώτη που μαθαίνουν όσοι σπεύδουν να υπηρετήσουν στην «KNVB». Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν παύει ποτέ να αφουγκράζεται τα λόγια του κορυφαίου προπονητή που ανέδειξε ποτέ η χώρα και ειδικά το τρίτο και σημαντικότερο σκέλος της: εκείνο δηλαδή που φροντίζει για την μακροημέρευσή της και που τώρα δείχνει ότι κάνει τις Τουλίπες να βγάζουν και πάλι ανθό.

Ήταν ακόμα καλοκαίρι του 2013, όταν ο τότε τεχνικός διευθυντής της Ομοσπονδίας, Γέλε Χους, παρουσίαζε το πλάνο για την επόμενη εποχή, δίνοντάς του τον πομπώδη τίτλο «Winnaars van Morgen», δηλαδή «Οι νικητές του αύριο». Κι αυτό ενώ ακόμα η σπουδαία φουρνιά της παρέας των Ρόμπεν, Σνάιντερ, ήταν στα ντουζένια της και αφού είχε φτάσει στον τελικό του 2010, έφευγε με την 3η θέση από τα γήπεδα της Βραζιλίας. Οι Ολλανδοί ωστόσο, όφειλαν από πριν να ακολουθήσουν το δόγμα τους: να προετοιμαστούν και να προετοιμάσουν αυτό το περίφημο… αύριο.

Η τετραετία που ακολούθησε, ήταν τρομερά σκληρή. Η αλήθεια είναι μπορεί να υπολόγιζαν κάποια εν μέρει αποτυχία σε αυτή τη μετάβαση των γενεών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πίστευαν ότι θα έτρωγαν τέτοιο στραπάτσο, ώστε να μην δώσουν καν το παρών στο EURO και το Μουντιάλ που θα ακολουθούσαν. Τους κόστισε πάρα πολύ και τούτο επέφερε και διαρκείς αλλαγές σε επίπεδο ηγεσίας, προπονητών και παικτών. Ωστόσο, οι Ολλανδοί ήξεραν, πίστευαν, ότι σε βάθος χρόνου το πλάνο θα λειτουργούσε. Κι αυτό το… βάθος χρόνου είναι το Τώρα!

Σε αυτό το διάστημα της κακής τετραετίας, δεν έμειναν παθητικοί με σταυρωμένα χέρια. Το πρώτο που έκαναν, ήταν να μελετούν διαρκώς. Και το δεύτερο, μα ακόμα σημαντικότερο, να ενώνουν -ως συνήθως- τις δυνάμεις τους. Μετά την απομάκρυνση του Χους, εκείνοι που ανέλαβαν τα ηνία, ήταν οι τρεις μεγάλοι σύλλογοι της χώρας κι αυτό από μόνο του είναι εκπληκτικό, συγκλονιστικό, ασυναγώνιστα μοναδικό. Οι τεχνικοί διευθυντές, Μαρκ Οφερμαρς (Αγιαξ), Μαρσέλ Μπραντς (Αϊντχόφεν) και Μάρτιν Φαν Χέελ (Φέγενορντ), βρέθηκαν σε ανοικτή γραμμή και άρχισαν τα ταξίδια για χάρη της Εθνικής.

Ο Μπραντς έδωσε μετά την αποτυχία της μη πρόκρισης στη Ρωσία, μία ενδεικτική νότα της έρευνάς που έκαναν και της λογικής που εκείνοι επέλεξαν να ακολουθήσουν: «Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν έχουμε πετύχει. Ωστόσο, έχουμε στα χέρια μας και εξελίσσουμε μία φουρνιά με ιδιαίτερα έξυπνους και τακτικά δυνατούς ποδοσφαιριστές. Αυτό που προσπαθούμε όμως να κάνουμε, είναι το να τους μπολιάσουμε με το στοιχείο του νικητή. Μόνο που θέλουμε να το κάνουμε με τον δικό μας παραδοσιακό ολλανδικό τρόπο. Ταξιδέψαμε σε Ισλανδία, Γερμανία, Πορτογαλία. Μελετήσαμε το μυστικό της επιτυχίας τους και είδαμε ότι θέλουν μόνο να νικήσουν. Με εμάς ισχύει το εντελώς αντίθετο. Θέλουμε να νικήσουμε, αλλά παίζοντας με την μπάλα. Να την έχουμε εμείς. Και ακόμα και εάν τώρα χάνουμε, ενώ είμαστε καλύτεροι, θα έρθουν και οι επιτυχίες».

Η πρόσληψη του Ρόναλντ Κούμαν ήρθε στο απόλυτα τέλειο timing. Τα φρούτα είχαν ωριμάσει κι εκείνος ήξερε πώς να τα ανακατέψει ιδανικά. Στα 55 του ο πολύπειρος τεχνικός έχει όσα απαιτούνται για να πετύχει ως εκλέκτορας στη δεύτερη δική του θητεία. Εχει υπηρετήσει ως παίκτης υπό τις οδηγίες των τριών κορυφαίων συμπατριωτών του, Μίχελς, Κρόιφ και Χίντινκ, ενώ έχει υπηρετήσει και τις τρεις μεγάλες ομάδες της χώρας. Ηταν ο σωστός τύπος, την κατάλληλη στιγμή. Τους άλλαξε προπονητικό κέντρο, συνήθειες και επιβεβαίωσε τον Νο1 κανόνα της μπάλας της χώρας: «Είμαστε η Ολλανδία και θα επιτεθούμε. Και θα νικήσουμε ακόμα και εάν πάρουμε τον δύσκολο δρόμο, έχοντας την μπάλα και όχι ταμπουρωμένοι με αντεπιθέσεις».

Ακόμα και στο ντεμπούτο του, την εντός ήττα από την Αγγλία, το κοινό είδε κάτι διαφορετικό. Είδε την Ολλανδία να παίζει ξανά όμορφα. Και ξαφνικά ήρθε η απογείωση. Τριάρα στην Πορτογαλία, τριάρα στη μισητή Γερμανία με μπαλάρα και τώρα η απόλυτη επιβεβαίωση ότι η Μηχανή είναι και πάλι εδώ: το καταιγιστικό παιχνίδι κόντρα στους Γάλλους. Η υποταγή των παγκόσμιων πρωταθλητών, που εάν δεν βρισκόταν στο κάδρο ο Γιορίς, θα είχαν υποστεί μοναδικά ντροπιαστική ήττα. Κάπως έτσι πάνε στο Γκελζενκίρχεν, όπου με ισοπαλία απέναντι στα Πάντσερ, παίρνουν εκείνοι το εισιτήριο για τα play off του Nations League.

Ο Κούμαν μπορεί να βασίζεται σε έμπειρους σε κάθε γραμμή. Ο Σίλεσαν είναι καλός τερματοφύλακας και οι σέντερ μπακ, Φαν Ντάικ, Ντε Φράι στην καλύτερη φάση της καριέρας τους. Το ίδιο και ο Βαϊνάλντουμ στο κέντρο, ο οποίος εξελίσσεται σε ηγέτη, ενώ στην επίθεση έχει καταφέρει να να αναστηθεί ακόμα και ο 32χρονος Μπάμπελ. Το θέμα όμως είναι οι υπόλοιποι. Ο Ντεπάι δεν είναι είναι ακριβός νεοφερμένος, αλλά στα 24 του, μοιάζει να επανεφευρίσκει τον καλύτερο εαυτό του και να το παίρνει πάνω του. Ολα τα βλέμματα πέφτουν πάνω σε εκείνον και στους μικρούς θαυματουργούς του Αγιαξ, Ματάις Ντε Λιχτ (19, σέντερ μπακ), Φρένκι Ντε Γιονγκ (21, μέσος).

Οι παραπάνω είναι οι βασικοί σε ένα ρόστερ που έχει αρκετό ταλέντο σε κάθε γραμμή, αλλά όχι τον μεγάλο σούπερ σταρ. Το μυστικό της επιτυχίας που έρχεται, βρίσκεται λοιπόν στη χημεία, στην εφαρμογή του κοινού δόγματος, της πίστης σε ένα πλάνο που έμαθαν όλοι από παιδιά, απ’ όποιο σύλλογο κι αν ξεκίνησαν. Και κάπως έτσι οι Ολλανδοί το πιστεύουν. Κι ελπίζουν. Μετά τη γενιά των Κρόιφ, Κάιζερ, Ρέζενμπρικ, στα 70s, των Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ στα 80s, τον Μπέργκαμπ και την παρέα του Αγιαξ στα 90s και την τελευταία των Ρόμπεν, Σνάιντερ, Φαν ντερ Φάαρτ στην αλλαγή του αιώνα, ονειρεύονται ότι ίσως τώρα παρακολουθούν στο γήπεδο το πέμπτο… κούρδισμα του Πορτοκαλιού.

Πηγή: gazzetta.gr

localStorage.clear();