Πέμπτη , 28 Μάρτιος 2024

Γιατί είναι σημαντικό για το παιδί να μεγαλώνει σε μία «δεμένη οικογένεια»;

Μάλιστα, ακούω από πολλούς και πολλές «πως θέλουν να είναι» η δική τους οικογένεια όταν την δημιουργήσουν. Το θέμα είναι πως δεν είναι και μία τόσο εύκολη διαδικασία, αν λάβουμε υπόψη και τα τόσα διαζύγια που όλο και αυξάνουν. Παρόλα αυτά, μία δεμένη οικογένεια είναι το ιδανικό για ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα σε αυτήν.

Γιατί λοιπόν λέμε πως είναι τόσο σημαντική για την υγιή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού;

Μαθαίνει το παιδί την αγάπη: ναι, μαθαίνει την αγάπη μέσα από όλες τις πλευρές της. Μαθαίνει να αγαπιέται, όσο τουλάχιστον είναι μικρό, το παιδί είναι εξαρτημένο από τους γονείς. Μαθαίνει λοιπόν πως είναι να αγαπιέται. Μεγαλώνοντας, μαθαίνει και να αγαπά. Μαθαίνει την ανιδιοτελή αγάπη του γονιού – αν βέβαια δεν είναι χειριστικός!

Μαθαίνει πως είναι να αποδέχεται ο ένας τον άλλον, με τα ελαττώματα και τα προτερήματά του. Μαθαίνει πως αν και δεν είμαστε τέλειοι, ακόμα αξίζουμε να αγαπηθούμε.

Μαθαίνει τη συναισθηματική ζεστασιά, μαθαίνει να δίνει και να παίρνει…

Μαθαίνει την ασφάλεια. Πόσο σημαντική αίσθηση για να μεγαλώσει ένα παιδί νιώθοντας ότι πάντα υπάρχει ένα περιβάλλον που του παρέχει αυτή την αίσθηση ασφάλειας… ακόμα και όταν οι γονείς δεν βρίσκονται στη ζωή, έχει κρατήσει μέσα του αυτή την ασφάλεια και μπορεί να την αναζητά όποτε και όταν θέλει, να την φέρνει στο μυαλό και στη καρδιά του…

Μαθαίνει να επικοινωνεί ο ένας με τον άλλον, δοκιμάζοντας τρόπους έχοντας τον «χώρο» και την ασφάλεια γι αυτές τις δοκιμές.

Μαθαίνει πως μπορεί μεν να τσακωθούμε, μπορούμε όμως και να τα ξαναβρούμε. Ναι, δεν υπάρχει οικογένεια που δεν έχει τα καυγαδάκια της. Μία υγιής διαδικασία καθώς ο καθένας διαφοροποιείται με τον τρόπο του, εξακολουθώντας όμως να ανήκει στην ίδια οικογένεια…

Μαθαίνει για τις αξίες, χτίζει τις πρωταρχικές βασικές έννοιες για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Τέλος, μαθαίνει πως μία δεμένη οικογένεια είναι «πάντα εκεί». Εκπέμπει συναισθηματική ζεστασιά και είναι εκεί και στο καλό και στα δύσκολα, και στις επιτυχίες, όπως και στις αποτυχίες. Είναι εκεί ο ένας για τον άλλον, όχι όμως «ο ένας πάνω στον άλλον». Υπάρχει δηλαδή η σχετική και απαραίτητη οριοθέτηση σε ρόλους και συμπεριφορές, όπως και το «σπρώξιμο» στο κάθε μέλος της να βρει το δικό του δρόμο και να ανοίξει τα δικά του φτερά, εξακολουθώντας να παραμένει μέλος της…

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας


Πηγή