Ο εφιάλτης του Κιέβου και το «φάντασμα» της Οντένσε

Το «Ολιμπίνσκι» του Κιέβου σημαδεύει την σύγχρονη ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Τον Ιούνιο του 2018, στο τελευταίο παιχνίδι του Κριστιάνο Ρονάλντο, η Βασίλισσα πρόσθετε το 13ο στέμμα της στο Champions League και τρίτο διαδοχικό, νικώντας στον τελικό την Λίβερπουλ (3-1) με σόου του Γκάρεθ Μπέιλ και του… Λόρις Κάριους.

Και, τριάντα μήνες αργότερα, στο ίδιο γήπεδο, η Ρεάλ γνώρισε από την Σαχτάρ Ντόνετσκ μια ήττα που μπορεί να αποδειχθεί οδυνηρή και να την οδηγήσει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, εκτός από την δική της διοργάνωση, από την φάση κιόλας των ομίλων.

Ο Ζινεντίν Ζιντάν, σημείο αναφοράς και στις δύο περιπτώσεις, βρίσκεται στο στόχαστρο, αν και ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι «δεν θα παραιτηθώ». Σε γκάλοπ τηλεοπτικών εκπομπών, ο φίλαθλος κόσμος καλεί τον Γάλλο να παραιτηθεί, ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ σιωπά προς το παρόν και η πληροφορία που κυκλοφορεί είναι πως, αν η Ρεάλ χάσει και μάλιστα με εμφατικό τρόπο από την Σεβίλλη του «πρώην» Γιούλεν Λοπετέγκι (Σάββατο 5/12, 17:15, Cosmote Sport 2 HD), ο Ζιζού θα αποτελέσει παρελθόν, πριν από τον «τελικό» με την Γκλάντμπαχ (Τετάρτη 9/12, 22:00).

Ένας αγώνας όπου η Ρεάλ θέλει μόνο τη νίκη για να είναι σίγουρα στους «16» του Champions League, με ισοπαλία θα πάρει το εισιτήριο αν την ίδια ώρα η Σαχτάρ χάσει στο Μιλάνο από την Ίντερ, ενώ με ήττα θα είναι σίγουρα εκτός συνέχειας της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Και σε αυτή την περίπτωση, τι; Τρίτη θέση και συνέχεια στους «32» του Europa League; Ή αποκλεισμός από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση; Σε διαδικτυακό γκάλοπ της εφημερίδας «Marca», οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν αυτοί που θέλουν συνέχεια στο Europa League και ως… τιμωρία για την εικόνα της ομάδας, άλλοι όμως που δεν αντέχουν να δουν την ομάδα τους στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση!

Πολλοί εξ’ αυτών, άλλωστε, δεν είχαν καν γεννηθεί τέτοια εποχή το 1994, όταν η άσημη Οντένσε σόκαρε το «Σαντιάγο Μπερναμπέου», νικούσε 2-0 την Ρεάλ του προπονητή Χόρχε Βαλντάνο, των Μίκαελ Λάουντρουπ και Εμίλιο Μπουτραγκένιο (μεταξύ πολλών άλλων), ανέτρεπε την ήττα της με 3-2 στην Δανία και υποχρέωνε την Βασίλισσα σε αποκλεισμό – ντροπή, στην τελευταία της συμμετοχή στο τότε Κύπελλο UEFA και νυν Europa League.

Τα «γιατί» της κρίσης

Πώς, όμως, έφτασε η Ρεάλ να κινδυνεύει με ιστορικό, ατιμωτικό αποκλεισμό; Το περασμένο καλοκαίρι, ελέω της πανάκριβης ανακαίνισης του «Μπερναμπέου» και, κυρίως, της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊού, ο σύλλογος δεν έκανε ΟΥΤΕ ΜΙΑ μεταγραφή, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια.

Η Ρεάλ «ξεφορτώθηκε» βαριά συμβόλαια όπως αυτά του Μπέιλ και του Χάμες Ροντρίγκες, αλλά δεν κάλυψε ελλείψεις που δεδομένα έχει στο ρόστερ της και, αυτά τα μείον σε συνδυασμό με τα παρατεταμένα προβλήματα του Εντέν Αζάρ, της στερούν σημαντική δημιουργικότητα στο παιχνίδι της, αφού ο Μάρκο Ασένσιο είναι πολύ ασταθής και ο Ίσκο έχει το μυαλό του στην μεταγραφή.

Όταν δε, λείπει ο Σέρχιο Ράμος, όπως τώρα, η άμυνα… μπάζει από παντού, αφού ο Ραφαέλ Βαράν δεν αποδίδει όπως μπορεί χωρίς τον αρχηγό δίπλα του, δεξιά δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική του Ντάνι Καρβαχάλ και αριστερά, όταν ο Ζιντάν επιμένει να δίνει ευκαιρίες στον Μαρσέλο, ο Βραζιλιάνος τον εκθέτει.

Ο Ζιζού φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την αστάθεια της ομάδας, με τις ακατανόητες επιλογές που κάνει κατά καιρούς στο πλαίσιο του ροτέισον, αφού δεν δίνει διάρκεια σε παίκτες που αναμφισβήτητα δεν εμπιστεύεται απόλυτα αλλά έχουν δώσει βοήθειες, όπως ο Βινίσιους Ζούνιορ ή ο Μαριάνο Ντίαθ.

Από την στιγμή που έφυγε ο Κριστιάνο, το κενό του δεν καλύφθηκε ούτε στο ελάχιστο, αφού ο Καρίμ Μπενζεμά είναι σπουδαίος επιθετικός, αλλά δεν είναι γκολτζής επιπέδου «CR7». Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, η Ρεάλ κατέκτησε το περυσινό πρωτάθλημα στηριζόμενη στην άμυνα και όχι στην επίθεσή της.

«Δυσκολευόμαστε να πετύχουμε το πρώτο γκολ που θα διευκολύνει τα παιχνίδια μας» παραδέχθηκε μετά την δεύτερη σφαλιάρα από την Σαχτάρ ο Ζιντάν, η ομάδα του οποίου έχει πλέον περισσότερα αρνητικά (πέντε ήττες, τρεις ισοπαλίες), παρά θετικά αποτελέσματα (εφτά νίκες) στη φετινή σεζόν!

Ποτσετίνο ή Ραούλ

Στην διάρκεια των δύο προεδρικών θητειών του Πέρεθ, η μοναδική πετυχημένη αλλαγή προπονητή εν μέσω της περιόδου, ήταν αυτή της σεζόν 2015-16, όταν ο Ζιντάν διαδέχθηκε τον Ράφα Μπενίτεθ και οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρώτου από τα τρία διαδοχικά Champions League.

Οι άλλες τρεις αλλαγές, αντίθετα, οδήγησαν σε αποτυχημένες σεζόν: Την 2004-05, ο Βαντερλέι Λουξεμπούργκο αντί του Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο (με ενδιάμεσο τον Μαριάνο Γαρθία Ρεμόν), την 2006-07, ο Χουάν Ραμόν Λόπεθ Κάρο αντί του Λουξεμπούργκο και την 2018-19, ο Ζιντάν αντί του Γιούλεν Λοπετέγι (με ενδιάμεσο τον Σαντιάγο Σολάρι).

Ο Ζιζού δεν μπόρεσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα την συγκεκριμένη σεζόν, αλλά πέρυσι οδήγησε την Ρεάλ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και, βεβαίως, έχει στο ενεργητικό του τα τρία σερί Champions League.

Ο Πέρεθ είναι διατεθειμένος να στηρίξει μέχρι τέλους τον Ζιντάν, ο οποίος όμως ενδέχεται να κάνει ο ίδιος στην άκρη, όπως άλλωστε έκανε το καλοκαίρι του 2018 και ύστερα από μια τριετία απόλυτης δόξας.

Σε αυτή την περίπτωση, δύο ονόματα κυριαρχούν για την διαδοχή του: Ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο, άνεργος κατ’ επιλογή από τότε που αποχώρησε από την Τότεναμ, και ο παλιός συμπαίκτης του Ζιζού και τεχνικός της δεύτερης ομάδας της Ρεάλ, Ραούλ.

Ο Αργεντινός έχει υπέρ του την εμπειρία στο υψηλότερο επίπεδο, όπου έδειξε προσαρμοστικότητα στο υλικό που διέθετε η εκάστοτε ομάδα του, έχει την προσωπικότητα για να μπει στα αποδυτήρια της Ρεάλ και είναι θιασώτης του σύγχρονου, πιο δυναμικού ποδοσφαίρου, το οποίο πιθανότατα χρειάζεται αυτή η ομάδα.

Ο Ραούλ, βεβαίως, γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά τι σημαίνει Ρεάλ, κάνει το «αγροτικό» του στην Καστίγια όπως έκανε ο Ζιντάν και θα αποτελούσε μια πιο ομαλή συνέχεια, σε αντίθεση με τον Ποτσετίνο. Προς το παρόν, πάντως, ο Ζιντάν είναι και παραμένει εδώ. Σε μια εβδομάδα, βλέπουμε…

Πηγή: gazzetta.gr